hero

Artık değişimi hissedebiliyorum
Yok olmaya başladığımı izlerimin bu dünyadan yavas yavas silindiklerini
Ruhumun esen rüzgarla birlikte uzaklara gittiğini
Beni terk ettiğini....
Savasacak gücümün azaldığını
Yıldızların beni unuttuğunu
Pandoranın kutusundaki umudun gercekten yok olup gittiğini....
Neler olduğunu bilmiyorum ama hepsini hissedebiliyorum
Değisen ne peki ben mi??? yoksa ben hariç hersey mi?
Eskiden savasacığımı düşünürdüm
Sonuna kadar inanclıydım
Herseyi yapabileceğimi biliyordum yanılmısım....
Acaba hayal kırıklıklarıyla gelen acının dısında kalbime yerlesen bu örümcek ağlar mıydı??

Yoksa gidenler mutluluğun yanında ruhum muydu?
Geri döneceğine inandığım ruhumun gelmesi mi hayaldi yada gelmeyeceği Bi kabus eğer bu bir kabussa beni uyandırın
Yoksa daha fazla yasıyamıycam


UYANDIRILMAYI BEKLEYEN Bİ KAHRAMANIM
AMA BENİ KABUSUMDAN KURTARICAK OLAN KİM?

Vay be baya güzel olmuş bu aslında bi arkadaşın konusunu anlattığı kitaptaki adama benziyo. Adam çok güçlü bi kahraman. Ama karnlığın kadim güçleri onu bir yere hapsediyor. O adamı kurtarırlarsa ancak karanlığa karşı şansları olabilicek falan ^^

cok güzel yavaş yavaş hissetmemek

Kabustan uyanmak; kahramanın kabusun gerçekten kabus olmadığını ve bu kabusu sadece uyanarak bitireblieceğini anladığında gerçekleşir... Eğer kabusu kabus olarak yaşarsa ,umutsuzluk kahramanlığını içeriden çürüyen bi ağacın özü gibi sonsuzluğa savurur. Kahraman bundan kendisini, sadece kendisinin kurtarabileceğini anladığında kurtulur...

Kahramanın, gücünü 'kas' gücünden değilde; 'kahramanlık benliği'nden almasının ve 'herzaman' kahraman olmasının nedeni de budur...


Hehe güzel olmuş tebrikler

süper olmuşş

of be ablacım ne döktürmüşsün öyle ama bidakine olayı biraz daha basite indirgeyerek yaz lütfen anlamak için bayaa kasıyorum

anlayamassın gerçekten cokzzor

achilles demiş ki:

hayatım boyunca kimse beni anlayamadı sizden bu yazıyı anlamanız için koymadım sadece ilk defa acık acık bu duygularıma bilrtecek cesareti buldum kendimde acıklayabilceğim kadaırnıda acıkladım yinede özür dilerim

bendemi anlamıyorum seni anlıyorum ya

Benim hissettiklerim de aynı şeyler...Her ne kadar farklı konular olsa da hissettiklerimiz bir olunca...Ama ben anlamayı ve anlaşılmayı bırakalı epey oldu...

"Sadece kendine güven" << işte bu benim! En azından artık hayal kırıklığı da yaşamıyorum (her konuda geçerlidir bu dediğim -_-)

"kötülerin kahramanı" en sevdiğim sözdür ^_^ sen kahraman deyince aklıma geldi

truvanın sonunda bradd pıttın soledıklerını bılıomusnz bılmıorm ama orda bı kahramnn ancak tarhe gectıgnde gercek bı kahramn oldugunu ve kahramanı kahraman ypann yannda sawastgı ve tarıhte anıldıgı kısıler oldugunu anladm bn.aslında kahramanlar yanlzdr ama orda ole bı seyler solenmıstı fılmn son sozlerı gercktn bnı cok etkılemıstı

yha bnde ozentı dmedm kı yanlıs anladn sdce fılmn sonundakı laflarda guzelıd onu belrtmek ıstem ayrıca bnde guzel seyler yazarm

Misafir demiş ki:

hayatım boyunca kimse beni anlayamadı sizden bu yazıyı anlamanız için koymadım sadece ilk defa acık acık bu duygularıma bilrtecek cesareti buldum kendimde acıklayabilceğim kadaırnıda acıkladım yinede özür dilerim

Anlaşıl(a)mamak, kalabalık ortasında yanlız kalmak bazı insanların ortak özelliğidir. Çevrene dikkat ettiğinde senin gibi hisseden, kendi sessiz karanlıklarında yaşayıp giden pek çok insana rastlaman mümkün. Hepsinin de kendine göre hikayeleri vardır, onları bu yanlızlığa iten nedenler... Belki bu nedenlerle birbirlerinden ayrılırlar ama paylaştıkları şey özünde aynıdır. Ve çoğu da çaresizce kendi yanlız suskunluklarında boğulurlar. Cesaretini toplayıp bunun paylaşmakla bana göre kendininkiyle birlikte onların yanlızlığını da yansıtmış oldun. Teşekkürler.

bazı insanlar çok matraktırlar ve topluma hemen kabul edilirler.buda hisleri açmak için bire birdir tabi açmayı biliyorsanız...bazılarıda sakin ve nerdeyse yaşamıyormuş gibidir.(burdaki son sözümü pek anlamamış olabilirsiniz.)bu yüzden topluma dahil olmaları çok uzun sürer belkide hiç olmaz.bu gibi durumlarda gerçek kahraman bence içine kapanık olandır.aslında herkes kahramandır.herkes kendinin kahramanıdır.ama bu kahramanlığı aşanlar diğer insanları kurtarmak (kurtarmak derken uçurumdan düşerken yakalamak değil) için mücadeleye başlarlar.buda onları gerçek kahraman yapar.yani kısaca iyilik sever olan insanlar birer kahramandır.

OMFG! mükemmel bi yazı ben kurtarabilirim